NL
België
English
Hoe Jetze clean in de cliëntenraad van U-center kwam
Het is mei 2014. De dan 44-jarige Jetze Christiaanse pakt z’n koffer en verlaat z’n vrouw en dochter. “Ik dacht dat ze beter af waren zonder mij.” Nu is alles anders en is hij lid van de cliëntenraad van U-center. Hoe hij op die plek terechtkwam en wat er zo interessant aan is?
“Mijn dagen bestonden uit opstaan, drinken en weer in slaap vallen”, zegt Jetze. “Ik vond vooral dat m’n dochter, toen negen, me zo niet langer kon zien.” De mensen die op dat moment bij hem over de vloer komen, zijn vooral drinkmaatjes. Op zijn werk, als manager klantenservice bij een verzekeraar, meldde hij zich ziek. “De slechtst denkbare baan voor iemand met ADD, die problemen heeft met aandacht en concentratie. Alles draait om plannen.”
Hij neemt z’n intrek in een hotel in de buurt. Toevallig hetzelfde hotel als waar U-center een paar jaar later de internationale kliniek start. ’s Avonds hangt hij depressief aan de bar van een restaurant onderaan een heuvel. Niet wetend dat boven op die heuvel een kliniek staat, die hulp biedt bij verslavingen en andere psychische problemen. Tot zijn vrouw hem op een dag komt halen: “Ik breng je naar U-center.”
Rust in m’n hoofd
Veertien intensieve weken volgen: (toen nog) zeven weken in de kliniek en zeven weken nazorg thuis. “Ik had eerder wel psychologen bezocht, maar schoot weinig op met af en toe een afspraak. Dat ik bij U-center langer verbleef en een ritme had, alleen al daarvan kwam ik tot rust.” Ook komt hij erachter waarom hij drinkt: om rust in z’n hoofd te krijgen en om z’n sociale fobie en lage zelfbeeld te maskeren.
Met een gereedschapskist vol nieuwe vaardigheden gaat hij daarna zelf aan de slag. Hij richt zich vooral op clean blijven. Zo zoekt hij afleiding als z’n drankzucht de kop opsteekt. Bijvoorbeeld door te wandelen met zijn nieuwe huisgenoot: een bruine labrador. Ook stapt hij in de cliëntenraad van U-center. “Ik was zo dankbaar voor alle hulp, ik wilde wat terugdoen.” En hij bekent: “Het was ook een mooi excuus om weer eens bij U-center langs te gaan. Want wist je dat ze daar het mooiste uitzicht hebben van Nederland? En daar lunchen: ah, overheerlijk! Er werken ook hele fijne mensen.”
Bergafwaarts
Toch gaat het met Jetze weer bergafwaarts. Doordat hij niet meer drinkt, komen z’n sociale fobie en lage zelfbeeld meer naar boven. “We zaten als gezin veel thuis.” Daarom kiest hij in 2016 opnieuw voor een behandeling bij U-center. Dit keer met andere accenten, bijvoorbeeld veel dramatherapie. Daarin leert hij onder andere de verschillende kanten van z’n karakter een naam en gezicht te geven. “Ah, daar hebben we Calimero weer, herken ik nu als ik mensen ontwijk. Of: hou op met je negatieve kijk, voetbalanalist Johan Derksen.”
“Doordat ik mezelf nu veel beter ken, denk ik: eigenlijk best een leuke vent. Ook leid ik een veel rustiger leven, met meer structuur. Zo maak ik elke zondag met mijn vrouw en dochter een weekplanning. Dat ik hun vertrouwen en dat van anderen heb geschaad, blijft wel lastig.”
Godsgeschenk
Ook dat Jetze volledig arbeidsongeschikt raakt, vindt hij in het begin niet makkelijk. “Je hoort toch te werken?” Maar nu zegt hij: “Het is een godsgeschenk. Zo kan ik meer bijdragen aan de maatschappij.” Dat doet hij bijvoorbeeld door voetbal- en hockeyteams te trainen. Door jongeren met een verslaving te helpen. Door gastlessen te geven bij U-center. En door zich al die jaren met hart en ziel in te zetten voor de cliëntenraad van U-center. “Ook dat gaf me meer zelfvertrouwen. Eerder had ik dit interview bijvoorbeeld niet durven geven. Ik kwam even vrolijk en enthousiast over, maar vanbinnen ging ik kapot. Nu voel ik me zoals je me ziet.”
Met de cliëntenraad van U-center maakt hij zich vooral hard om familie nog beter bij de behandeling te betrekken. Om nog langer nazorg te bieden. En om nog meer ervaringsdeskundigen in te zetten. Daarvoor vergadert hij vier tot zes keer per jaar met de directie en vier keer per jaar met de cliëntenraad. Ook heeft hij regelmatig contact met de andere cliëntenraadleden. “Wel merken we dat het best lastig is om met cliënten zelf in contact te komen: die zijn natuurlijk druk met hun herstel. Hopelijk helpt dit interview daarbij. Dat ze ons weten te vinden en ook lid worden. Het gaat ten slotte om de cliënten. Wie zich aanmeldt voor een behandeling, heeft het al zwaar genoeg. Dan is het belangrijk dat er goed voor je gezorgd wordt. En laat een cliëntenraad daarvoor nu net onmisbaar zijn.”
Wil jij ook bij de U-center cliëntenraad?
Ben jij enthousiast over je behandeling bij U-center? En wil je nieuwe cliënten helpen met jouw kennis en ervaring? Dan is de cliëntenraad van U-center op zoek naar jou! Als lid help je U-center verbeteren. En je eigen kwaliteiten en netwerk groeien er ook nog eens door. Alleen je ervaring delen of een tip geven? Ook welkom!
